Биринчидан: Бу гап байъатга зиддир. Чунки шахсни тайинлаб қўйиш мусулмонларга ўзларига ким халифа бўлишини билдириб қўйиш демакдир. Бу билан халифа ким эканлиги маълум бўлиб қолади. Демак байъатнинг шаръий ҳукм бўлиб жорий бўлишига ҳожат қолмайди. Чунки байъат халифани тиклаш тариқатидир. Энди агар халифанинг кимлиги олдиндан тайин қилиб қўйилган бўлса уни тиклаш тариқатини баён қилишга ҳожат қолмайди. Чунки халифа амалда тикланиб бўлган бўлади. Байъат мана шу халифага итоат аҳдини беришдир дейилмайди. Чунки шариатда халифага ва бошлиқларга итоат қилиш ҳақида келган насслар байъат нассидан бошқадир. Чунки итоат мусулмонлардан очиқ талаб қилинган бўлса, байъат итоат деган эътиборда эмас, бошқача тарзда талаб қилинган. Гарчи байъат мазмуни итоат маъносини ўз ичига олса-да, лекин у халифалик битими деган эътиборда талаб қилинган. Байъат ҳақида ворид бўлган барча ҳадисларда унинг маъноси байъат бериладиган кишига раҳбарликни бериш ва мана шу раҳбариятга бўйсунишга тайёрликдир. Унинг маъноси итоатнинг ўзигина эмас. Демак халифа тикланиши учун байъатнинг шартлиги «Росулуллоҳ с.а.в. ўзидан кейин халифа бўладиган шахсни тайин қилган», деган гапга зид келади. Саҳиҳ ҳадисларда келган байъат лафзлари ом1 келган